مادرانه

سلام پسر ناز نازی مامان و بابا.چند شبه ساعت خوابت خوب شده و قبل از 12 میری توی رختخوابت.ولی امشب اشک مامان رو در آوردی.نمیدونم کودکی مثل تو که هنوز هشت ماهش تموم نشده چرا باید آوای غمگینی رو سر بده.حالتی مثل گله و شکایت داشتی.اینقدر دلت پر بود که حالتی خیلی معصومانه ای به خودت گرفته بودی.الهی مامان بمیره ولی دیگه این لحظه واسش تکرار نشه.آخه پسر خوشگلم مامان طاقت دیدن اشک و آه تو رو نداره.من تو رو بیشتر از جون خودم دوست دارم و عاشقتم.عاشقتم چون من دارم حس مادر بودن رو با داشتن تو فرشته ی آسمانیم تجربه میکنم.عاشقتم چون تو مهر و صفا و عشق و امید به آینده ی زیبا رو در کنار تو برای ما به ارمغان آوردی.نمیدونی که حتی تمیتونم به لحظه ای بی تو فکر کنم.تو تمام زندگی ما هستی.ایلیای مامان این شعر رو به تو تقدیم میکنم به تو که لحظه لحظه ی زندگیم برای تو سپری میشه و تپش قلبم با تپیدن قلب کوچیک تو جون تازه میگیره.

این دوست داشتن است
این همان حس قشنگی ست که دلم میخواهد
او درون دل من جای باز کرده است
کودکی بازی گوش
نازنینی با هوش
چشمهای مشکی
پوستی مهتابی
گیسوانی چو شب بی مهتاب
که نسیم خوش او دلها برده ز کف
اری اری اری
دوستش میدارم
قهقه های قشنگش که همه مستانه
حاکی از سر درون خوش اوست
دوستش میدارم
من که خود میدانم
او یقین سهم من است
از بهشت خاکی