تراشه های الماس

سلام گلم.نمیدونم چرا تازگیها این کامپیوتر و لب تاب با من سر دشمنی دارن هر چی مینویسم میزنن میپرونن.این دفعه داشتم از موفقیتت مینوشتم که بدون هیچ گونه فشار آموزشی و کاملا با میل و رغبت خودت تونستی مرحله ی اول تراشه های الماس رو  پشت سر بزاری و کتاب اولش رو خودت میشینی و میخونی.ما سال گذشته واست سفارش دادیم ولی خودم صلاح در این دونستم که بعد از دو سالگی شروع به تمرین کنیم چون نمیخواستم واست فشار بیاد چون توی اوج شیطونی و بازیگوشی بودی.اولش دوست نداشتی و کارتها رو پاره میکردی فقط از کلمه ی بابا و مامان خوشت اومده بود و اونا رو تکرار میکردی تا اینکه یه روز سی دی همراه اون رو واست روشن کردم و دیدم به این بیشتر توجه میکنی مخصوصا به خاطر شعر های انگلیسی اش.الان هنوز ٣ ماهه کامل نشده همه رو بلدی و من این جور برنامه ریزی کرده بودم که هر مرحله ٦ ماهه باشه ولی گل پسرم که بزنم به تخته و اسفند واسش دود کنم ٢ ماه و نیمه تموم کرد.این حس خیلی خوبی که من دارم.چون از اینکه سر کار نرفتم و تمام وقت در کنار تو هستم  دیگه گله ندارم چون دارم نتیجه اش رو میبینم.امیدوارم همینطوری با عشق وعلاقه جلو بری اگه هم نری من ازت گله ندارم چون تو خودت رو به ما ثابت کردی و از یه بچه ی ٢ ساله نباید زیاد انتظار داشت.ناز پسرم من تمام فکر و ذکرم پرورش تو به نحو احسنت هستش چون تو امانت خدایی که من باید تو رو پرورش بدم و فردا مایه ی سر بلندی من و بابات و جامعه ات باشی.پسر نازم من یه چیز ازت میخوام همیشه و همه حال خدا رو فراموش نکنی و لب به زبان دروغ باز نکنی و هیچوقت و هیچوقت  غرور دامنگیرت نشه و با توهین و بدی با کسی حرف  نزنی و دل کسی رو نشکنی.شاید روزی من نباشم که این چیزها رو به تو بگم اما اینجا مثل به دفتر خاطرات هستش که جدای از ثبت خاطرات تو من دلم میخواد دل نوشته های خودم رو برات ثبت کنم که همیشه در فکر حرفام باشی که راه درست رو بهت نشون میدم.عاشقتم خیلی خیلی هم تو هم بابایی عزیز که جونم به جونش بسته.بازم بهت آفرین میگم و بدون مامان و بابات خیلی بهت افتخار میکنن.عزیزم دلبندم داری بزرگ میشی و من دلم واسه ی روزهایی که یه نی نی بودی هز روز تنگ تر و تنگتر میشه.البته الانم هم واسه خودت شیرین زبونی و وقتی کلمه به کلمه حرف میزنی کلی واست قش و ضعف میریم.خیلی دوست دارم جیگرممممممممممممممممممم